“म”

थाहा छैन जीवन के हो ?
तर पनि बाँचिराछु
हजार पिडा लुकाएर
बनावटी हाँसिराछु

बसन्तको पल्लवसँगै
हराएको अतित त्यो
समयको वेगसँगै
कल्पनाको वाटिका भो

वाल्यकालमा हाँस्दै–खेल्दै
कोरेका ति लक्ष्यहरु
शिशिरको विहानीमा
झरेको त्यो पात भयो

संघर्ष नै जीवन रहेछ
लखौ जंघार तर्नुपर्ने
ऋभावले पछारिदा
उठि फेरि सर्नुपर्ने

गोधुलीको साँझसँगै
अस्ताएको जीवन मेरो
तिलस्मि यो प्रभातसँगै
फेरि उदाएर आयो

तिलस्मि यो प्रभातसँगै
फेरि उदाएर आयो .....।।